طراحی و تحلیل جاذب شوک برای سامانه ناوبری پروازی

در این پژوهش به طراحی جاذب شوک الاستومری برای یک سامانه ناوبری پروازی پرداخته شده است. این سامانه در هنگام جدایش، تحت بار شوک به میزان 110g در مدت زمان 2 میلی ثانیه قرار گرفته است. یک بلوک ناوبری که دارای بردهای حساس الکترونیک با حد تحمل 60g می-باشد، در فاصله ی یک متری از محل جدایش(انفجار پیروتکنیک) قرار گرفته است. ایزولاتورهای غیرفعال الاستومری تقویت شده با ورقه ای صلب برای کاهش شوک طراحی شده است. مدل اجزا محدود توسط نرم افزار تجاری آباکوس برای تعیین پاسخ تاریخچه زمانی شتاب ارایه شده و از مدل یک درجه آزادی جرم، فنر و دمپر نیز برای مقایسه و صحت سنجی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

جاذب شوک و ارتعاش ، الاستومرها ، نیوپرن ، پیروشوک ، پاسخ تاریخچه زمانی ، مدل یک درجه آزادی ، میرایی هیسترزیس ، هایپر-ویسکوالاستیک