بررسی رابط بین شخصیت صبحی وعصری و فرسودگی شغلی پرستاران بیمارستانهای اموزشی شهر یاسوج

فرسودگی شغلی پیامد کاهش مزمن منابع تواناییی های فرد است که از رویارویی طولانی مدت بااسترس به ویژه فشارهای شغلی ایجاد می شود برای ایجاد اثر بخشی بالا و افزایش بهره وری و کیفیت کاهش هزینه های تامین و اداره منابع انسانی باید به تمام نکات برنامه ریزی منابع انسانی روحیات محرکات انگیزه، عوطف، شخصیتهای کارکنان و عواملی که باعث نارضایتی فرسودگی شغلی که در نتیجه کاهش کیفیت کار و غیبت از کار می شود توجه ند لذا با توجه به اهمیت مساله هدف اصلی این مقاله بررسی رابطه بین شخصیت های صبحی و عصری و میزان فرسودگی شغلی پرستاران های آموزشی شهر یاسوج می باش تحقق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش از نوع همبستگی و از نظر زمانی مقطعی می باشد جامعه آماری این تحقیق پرستاران شاغل در بیمارستانهای اموزشی شهر یاسوج می باشند که تعداد آنها در سال 1394 و 460 نفر می باشد حجم نمونه براساس جدول کرجسی مورگان 210 نفر انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بوده است که برای اندازه گیری پایایی از روش محاسبه ی آلفای کرونباخ و برای تعیین روایی پرسشنامه از روایی محتوا استافده شده است پژوهش حاضر نشان داد که در بررسی ارتباط بین شخصیتهای صبحی وعصری و میزان فرسودگی شغلی پرستاران بیمارستان های اموزشی شهر یاسوج بین شخصیتهای صبحی و عصری همه مولفه های فرسوگی شغلی خستگی عاطفی، مسخ شخصیت، کفایت شخصیت ارتباط معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، شخصیتهای صبحی و عصری ، خستگی عاطفی ، مسخ شخصیت ، کاهش احساس کفایت شخصیت