معماری سنتی ایران با نگرشی بر معماری پایدار

انسان همواره در طول تاریخ سعی می نماید به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت، آن را با محیط پیرامون خود هماهنگ سازد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه زندگی خویش ایجاد کند و در حقیقت شرایط جغرافیایی، اقلیمی نیز در شکل گیری این فضای زیست، دخالت مستقیمی دارد. در ایران به علت دارا بودن چهار اقلیم متفاوت گرم و مرطوب، گرم و خشک، معتدل و مرطوب و سرد، معماری های متفاوتی )به خصوص در طراحی مسکن( هماهنگ با اقلیم به وجود آمده که در چنین فضاهای ساخته شده ای، به کارگیری مصالح بومی که کمترین تاثیر نامطلوب را بر محیط دارند و همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی با استفاده از مصالح محلی، موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بناها گردیده اند. از این رو این مقاله بر آن است تا با معرفی معماری سنتی ایران، نقش اقلیم در طراحی خانه های ایرانی و تعریف معماری پایدار، انطباق مفهوم پایداری را در معماری سنتی ایران مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری سنتی ، پایداری ، صرفه جویی در مصرف انرژی ، مصالح بوم آورد