تأثیر کودهای بیولوژیک و شیمیایی بر محتوی مادهی مؤثرهی آرتمیزینین موجود در درمنه خزری

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی و شیمیایی (نیتروژن و فسفر) بر محتوی مادهی موثره آرتمیزینین موجود در گیاه درمنه خزری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار در دانشگاه زابل در سال 1389 به اجرا درآمد . تیمارهای آزمایشی شامل کود شیمیایی (نیتروژن و فسفر) در چهار سطح (0 و N80P80 و N80P40 ،N40P40) و کود زیستی در چهار سطح (عدم کوددهی، نیتروکسین (حاوی باکتریهای محرک رشد ازوتوباکتر و آزوسپیریلوم)، بیوفسفر (حاوی باکتری های محرک رشد باسیلوس و سودوموناس) و کود ورمی کمپوست بود. کاربرد کودهای زیستی منجر به افزایش ماده موثره آرتمیزینین در گیاه درمنه خزری گردید و در میان کودهای زیستی، ورمی کمپوست نسبت به سایر کودهای زیستی بیش ترین تأثیر را در افزایش آرتمیزینین را داشت. بیشترین افزایش در محتوی آرتمیزینین مربوط به تیمار ورمی کمپوست + H80P80 با میزان 0.334 به دست آمد. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد توانایی ازتوباکتر و آزوسپیرلیوم در فرآیند تثبیت نیتروژن و توانمندی سودوموناس و باسیلوس در انحلال فسفاتهای نامحلول به طور موثری باعث افزایش آرتمیزینین شد، نتیجه ی کاربرد کودهای بیولوژیک نقش مفید و موثری در بهبود ویژگیهای رشدی و عملکرد بهتر گیاه درمنه خزری در تولید ماده موثره آرتمیزینین دارد.

کلیدواژه ها:

آرتمیزینین ، بیو فسفر ، درمنه خزری ، نیتروکسین ، ورمی کمپوست