اثر پروژسترون و هورمون رشد بر غلظت گرلین در گوسفندان ماده تحت محدودیت غذایی

مقدمه: گرلین، ترشح هورمون رشد ( Growth Hormone ) و دریافت غذا را افزایش داده و فعالیت محور تولید مثلی را مهار می کند. هورمون رشد، هورمون های استروئیدی در تنظیم دریافت غذا نقش دارند. بنابراین، ممکن است در تنظیم ترشح گرلین نیز نقش داشته باشند. هدف این مطالعه ، تعیین اثر تزریق داخل عضلانی پروژسترون، و تزریق همزمان پروژسترون و هورمون رشد بر غلظت گرلین در گوسفندان ماده تحت محدودیت غذایی بود. مواد و روش ها:ده رأس گوسفند در دو گروه به مدت هشت روز به ترتیب با رژیم غذایی 50 % یا 100 % تغذیه شدند. هر دو گروه در روزهای 7، 8 به ترتیب پروژسترون( mg1 )، پروژسترون( mg1 ) و هورمون رشد( mg0.1 ) را دریافت کردند. نمونه های خونی، قبل و دو ساعت بعد تزریق جمع آوری شدند. وزن بدن در روزهای اول و هفتم اندازه گیری شد. غلظت گرلین سرم با روش RIA تعیین شد. یافته ها: محدودیت غذایی غلظت گرلین را افزایش داد در حالی که پروژسترون گرلین را کاهش داد که این کاهش در گروه 100 % معنی دار است ( P<0.05 ). همچنین، تزریق همزمان پروژسترون و هورمون رشد، به طور معنی داری غلظت گرلین را در هر دو گروه افزایش داد. نتیجه گیری: افزایش اشتهای القا شده توسط پروژسترون ناشی از گرلین نیست. تزریق داخل عضلانی mg1 پروژسترون، غلظت گرلین را در گوسفند کاهش می دهد. اما تزریق همزمان mg1 پروژسترون و mg0.1 هورمون رشد آن را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

گرلین ، پروژسترون ، هورمون رشد ، گوسفند