بررسی اثرعصاره الکلی گیاه شاهتره بر اسپرماتوژنز در موش صحرایی

سابقه و هدف: اسپرماتوژنز روندی است که در طی آن سلول های جنسی نر تولید می شود و اختلال در هر یک از مراحل آن، می تواند ناباروری بیانجامد. شاهتره گیاهی است دارای آلکالوئید های پروتوپین و ایزوکوئینولین که دارای خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد. یکی از موارد استفاده این گیاه در طب سنتی تقویت قوای جنسی می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر عصاره ی الکلی گیاه شاهتره بر روند اسپرماتوژنز می باشد. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر از نژاد ویستار با وزن تقریبی 5± 230 گرم به سه گروه کنترل و تجربی I و تجربی II تقسیم بندی شدند. گروه کنترل آب مقطر وگروه تجربی I روزانه غلظت 250 mg/kg.b.w و گروه تجربی II mg/kg.b.w 350 از عصاره ی الکلی گیاه شاهتره به مدت 5 روز به طریقه گاواژ دریافت کردند. 15 روز پس از اولین گاواژموش ها بیهوش شده، به روش باز کردن قفسه سینه کشته شدند و بیضه ها از شکم خارج شد. پس از اندازه گیری های موفومتری شامل ابعاد و وزن، از بیضه ها برش عرضی تهیه و به روش H&E رنگ آمیزی گردیدند و سلول های لایه ی ژرمینال شمارش شدند. کلیه داده ها به روش آماری One Way Anova توسط نرم افزار Spss16 مورد بررسی قرار گرفتند. سطح معنی داری(0/05>p) در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج این تحقیق تفاوت معنی داری در ابعاد و وزن بیضه ها نشان نداد درحالیکه تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتوزوئید و لایدیگ، افزایش معنی داری در گروه های تجربی Iو II نسبت به گروه کنترل داشت ( 01 / P<0 ). افزایش معنی داری در گروه تجربی II نسبت به گروه تجربی I وجود داشت. نتیجه گیری: عصاره ی الکلی گیاه شاهتره باعث افزایش معنی دار در انواع سلول های دودمان اسپرم در موش های صحرایی نر می شود و در نتیجه افزایش میزان باروری را سبب می گردد.

کلیدواژه ها:

گیاه شاهتره ، عصاره الکلی ، اسپرماتوژنز ، باروری