تاثیر عمل آوری داخلی با استفاده از پلیمر فوق جاذب بر روی خصوصیات مکانیکی بتن با مقاومت بالا

در کنار توسعه روش های نگهداری بتن در چند دهه اخیر به منظور جلوگیری از خروج رطوبت روش هایی مبنی بر عمل آوری داخلی بتن ابداع و در حال گسترش می باشد در این روش ها تلاش می شود با تامین آب مورد نیاز جهت توسعه و تکمیل فرایند هیدراتاسیون در داخل بتن از بروز پدیده های ناخواسته ای مانند ترک های ناشی از خشک شدگی و خود جمع شدگی بتن با مقاومت بالا تا حد ممکن جلوگیری شود. در این مقاله با بهره گیری از مواد پلیمری فوق جاذب در بتن به بررسی کارایی آن در مقابل خود حمع شدگی و اثر عمل آوری داخلی آن بر خصوصیات مکانیکی بتن پرداخته شده است. مواد پلیمری فوق جاذب با خاصیت جذب آب بالا، چندین برابری وزن خود می تواند به عنوان مخزن آب اضافی در داخل بتن نقش موثری در تکیمل فرایند هیدراتاسیون ایفا کند. مقاله حاضر سعی بر آن دارد این اثرات را در بتن های با مقاومت بالا مورد بررسی قرار دهد . خصوصیات مکانیکی و دوام نمونه های حاوی مواد فوق جاذب با نمونه های بدون آن در شرایط یکسان عمل آوری مقایسه شده است. نتایج آزمایشگاهی نشان می دهد که عمل آوری داخلی بوسیله پلیمرهای فوق جاذب به صورت کلی موجب بهبود ویژگی های بتن می شود.

کلیدواژه ها:

عمل آوری داخلی ، پلیمر فوق جاذب ، جمع شدگی ، بتن با مقاومت بالا