ارزیابی آزمایشگاهی رفتار پس تناوبی تیرهای حاوی بتن خود تراکم الیافی

تمامی المانهای سازهای دارای مقاومت و ظرفیت شکل پذیری محدود میباشند و ایمنی در برابر فروریختگی بستگی به توانایی در اریابی این ظرفیتها دارد. مقاومت و ظرفیت شکلپذیری بستگی به خرابی تجمعی دارد که نشان می دهد که هر جزء یک حافظه پایدار از رویدادهای مخرب گذشته دارا بوده و زمانی که باری بر اعضای سازهای وارد می شود، تمامی چرخه های بارگذاری که در گذشته در زوال حالت سلامت آن جزء شرکت داشته اند، به یادخواهد آورد. محاسبه اثرات تخریبی تجمعی بواسطه بارگذاری سیکلی بسیار مهم می باشد. با نبود خرابی تجمعی، نیازی به بارگذاری سیکلی نخواهد بود. بواسطه همین خرابی تجمعی، المان سازه ای پس از تحمل چرخه های بارگذاری سیکلی دچار تغییراتی در خصوصیات رفتاری خود خواهد شد و پس از تحمل یک تاریخچه بارگذاری، در صورتی که در معرض بارگذاری ثانویه قرار گیرد، با شرایط مقاومتی و شکلپذیری جدید رفتار کرده و دچار افت در پارامترهای موردنظر خواهد شد. در این تحقیق به بررسی این موضوع و تغییرات حاصله پرداخته شده است و بدین منظور از نمونه های بتنی شامل 4 طرح اختلاط از بتن خودتراکم حاوی الیاف فلزی ( 0.1 ، 0.2 و 0.3 درصد حجمی) و بتن فاقد الیاف بهعنوان بتن مرجع استفاده شدهاست. در ابتدا از هر طرح اختلاط یک نمونه به عنوان نمونه سالم و بدون تجربه تاریخچه بار به صورت یک طرفه جهت تعیین پارامترهای مختلف تا نقطه شکست بارگذاری شده و نمونه های دیگر تحت الگوهای بارگذاری سیکلی قرار گرفته و پس ایجاد خرابی تجمی، یک بارگذاری یکطرفه تا لحظه شکست بر نمونه ها اعمال، پارامترهای مشابه استخراج و با نمونه های سالم مقایسه شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که در حالت بارگذاری در محدوده خطی افت سختی و مقاومت به مقدار اندک حاصل شده اما با ورود عضو به ناحیه غیر خطی در بارگذاری سیکلی، افت چشمگیر در سختی و مقاومت عضو مشاهده خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، بتن الیافی ، بارگذاری سیکلی ، رفتار پس تناوبی