رابطه چگالی و درصد رطوبت و خرده آسفالت در طرح تختلاط مصالح بازیافتی آسفالت و سیمان (مطالعه موردی محور اردکان نایین)

شبکه راه های هر کشور نقش اساسی در روند رشد اقتصادی و تعیین شاخص های توسعه یافتگی مناطق دارد. هزینه سنگین احداث راه های جدید، خسارت های ناشی از خرابی راه های موجود و نقایص متعدد روش های متداول بهسازی، متخصصین روسازی راه بر آن داشت که در جهت اصلاح روش های سنتی بهسازی و ارائه روش های نوین توأم با نوگرایی و ایجاد مشخصات مطلوب تر از نظر زمان، هزینه، دوام، کیفیت و پارامترهای جانبی آن در تکاپو باشند. در ایران نیز به دلیل اهمیت شبکه حمل و نقل جاده ای و نیاز به توسعه و رشد این صنعت، سالیانه منابع زیادی در جهت نگهداری، بهسازی و توسعه شبکه راه های موجود مصرف می شود. در این راستا یکی از موارد با اهمیت در امر نگهداری و بهسازی این راه ها، ایجاد روش های نوین و کم هزینه و استفاده مجدد از مصالح موجود در سطح راه های موجود می باشد. یکی از روش های نوین در اجرای رو سازی های راه ها تقویت لایه های مختلف روسازی راه می باشد و یکی از روش های تقویت لایه های روسازی استفاده از مصالح بازیافت آسفالت و محدود کردن آن با سیمان و اجرای آن در لایه اساس روسازی راه آن است. در طراحی مخلوط لازم جهت استفاده در لایه اساس آیتم های مختلفی اهمیت دارند مانند در صد مصالح خود آسفالریت، در صد سیمان، در صد آب و آزمایش های کنترل بی مانند مقاومت فشاری و کششی، که تعیین در صد رطوبت بهینه مخلوط در آزمایش تراکم با آیتم های در صد خرد آسفالت و چگالی خشک مصالح مرتبط می باشد. این مقاله به ارتباط بین موارد ذکر شده در تحقیق انجام شده در محور اردکان نایین و علل آن می پردازد بررسی نشان داد که با افزایش خرده آسفالت، حداکثر چگالی خشک انواع مصالح های مختلف روند نزولی دارد و همچنین نتایج نشان داد با افزایش میزان خورده آسفالت، در صد رطوبت بهینه مخلوط در حدود 20% افزایش می یابد .

کلیدواژه ها:

تثبیت ، بازیافت ، اردکان ، چگالی ، رطوبت