مقایسه طراحی سازه های فولادی بلند به روشLRFD و ASD در مناطق با خطرنسبی زلزله متوسط و کم

در مقاله پیش رو مقایسه وزنی و اقتصادی سازه های فولادی بلند مرتبه که با دو روش تنش مجاز و ضرایب بار و مقاومت طراحی شده اند صورت گرفته است. روش تنش مجاز (ASD) یکی از اولین روش های طراحی سازه های فولادی بشمار می رود. در این روش طراحی، اثرات کاهش احتمالی مقاومت اعضا و نیز افزایش احتمالی بارها تنها به کمک یک ضریب، بنام ضریب اطمینان، و فقط در یک مرحله منظور می شود. روش دیگری که در دو دهه اخیر در اکثر آیین نامه های طراحی سازه های فولادی رواج پیدا کرده است، روش ضرایب بار و مقاومت (LRFD) است. در این روش طراحی، ایمنی در دو مرحله، افزایش بار به کمک ضرایب بار و تقلیل مقاومت به کمک ضرایب کاهش مقاومت در نظر گرفته می شود. از منظر ضوابط طراحی و نوع تحلیل سازه هر دو روش از سادگی یا پیچیدگی یکسانی بر خوردار هستند.در این مقاله سازه های مورد مطالعه، سازه های فولادی بلند، با تعداد طبقات مختلف 10)و15و20 طبقه ) می باشند که نوع پیکر بندی سازها، سازه های قاب بندی شده منظم، و سیستم بار بر جانبی، از نوع سیستم دو گانه (قاب خمشی ویژه + مهار بند همگرای ویژه) می باشد که بار گذاری این سازه ها طبق آیین نامه های ایران صورت گرفته است. سازه های مذکور در مناطق با خطر زلزله متوسط و کم قرار گرفته اند و با دو روش ASD و LRFD طراحی شده و نتایج طراحی به طور کمی مورد مقایسه قرار گرفته است. مقایسه یاد شده نشان دهنده ی اقتصادی تر شدن طراحی سازه با روش تنش مجاز بوده و همچنین سایر نتایج حاصل از این تحقیق در قالب جداول و نمودارهایی به منظور مقایسه بهتر اریه گردیده است

کلیدواژه ها:

تنش مجاز (ASD) ، روش ضرایب بار و مقاومت (LRFD) ، سازه های فولادی بلند ، وزن اعضا