تأثیر بهینه سازی طرح اختلاط و میزان آب به سیمان در بتنهای ناتراوا

امروزه به کارگیری بتن های ناتراوا به منظور افزایش دوام و بهبود مشخصات فنی بتن های مورد استفاده در مخازن آبی از اهمیت زیادی برخوردار است. از طرفی با توجه به اجرای دشوار و عدم توجیه اقتصادی برخی فناور یهای جدید مانند مواد پوششی، مطمئن ترین راه ناتراوا کردن بتن، بهینه سازی طرح اختلاط از طریق کاهش نسبت آب به مواد سیمانی و به کارگیری ژل میکروسیلیس تا حد رسیدن به کارایی مناسب، می باشد. سوالات تحقیق: در این مطالعه اثرات کاهش نسبت آب به مواد سیمانی و استفاده از ژل میکروسیلیس در مخلوط بتن به منظور بهینه سازی طرح اختلاط و در نهایت دستیابی به فاکتور های مطلوب دوام مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق: در این راستا آزمایش های اسلامپ، مقاومت فشاری، جذب آب نیم ساعته و یک ساعته و بلند مدت و نیز تعیین مقاومت ویژه الکتریکی(با توجه به استانداردهای مربوطه) بر روی نمونه های مکعبی ساخته شده از مخلو طهای کنترل و آزمایشی صورت پذیرفت. نتیجه گیری: مقایس هی نتایج نشان م یدهد که بهترین و مطمئن ترین راه برای بالا بردن مقاومت فشاری، مقاومت ویژه الکتریکی و کاهش جذب آب و در نتیجه بهبود ناتراوایی بتن، کاهش نسبت آب به سیمان از طریق ب هکارگیری ژل میکروسیلیس (به عنوان یک افزودنی چند منظوره) با در نظر گرفتن محدودیت های آیین نام های می باشد

کلیدواژه ها:

جذب آب ، ژل میکروسیلیس ، نسبت آب به مواد سیمانی ، نفوذ ناپذیری ، مقاومت ویژه الکتریکی