بررسی عوامل موثر خورنده بر سازه های بتنی و کاربرد پوشش های صنعتی (بتن پلیمری polymer Concrete) در مسلح کردن بتن واقع در محیط خورنده

مخازن آب از جمله اجزاء اصلی شبکه های آبرسانی جهت ذخیره ، نگهداری و نیز تامین فشار مورد نیاز می باشند . بتن سیمانی یکی از پراستفاده ترین و ارزانترین و معمولترین مصالح مورد استفاده در این سازه ها می باشد که به دلیل ناپیوستگی سطحی و ترکیباتی که در خود دارد ، مقاومت لازم برای تحمل تنش های زیاد را نداشته و لازم است با مواد دیگر مسلح شود که ترکیب آن با فولاد ( مسلح کردن بتن ) باعث ایجاد خاصیت تاب خمشی و تقویت استحکام مکانیکی آن می گردد . متأسفانه ساختار متخلخل بتن و خلل و فرج سازه های بتنی باعث مهاجرت یون های مهاجم نظیر کلرور ، سولفات و ... به سطح فولاد و ترویج خوردگی آن در اثر واکنش های ( شیمیایی/ الکتروشیمیایی ) می گردد و حاصل آن ، تشکیل محصولات خوردگی می باشد که باعث حجیم شدن فولاد درون سازه بتونی ، باد کردن ، ترک خوردن ، ورقه شدن و نهایتا تخریب بتن می گردد .به این منظور برای بهبود خواص بتن ، استفاده از مواد و ترکیبات شیمیایی خصوصا مواد پلیمری جهت مسلح کردن بتن مورد بررسی قرار گرفت و بتن های پلیمریPCتولید شد که علیرغم قیمت بالا ، به دلیل ایجاد استحکام بیشتر در سازه ها و خواص منحصر بفرد آن ، مورد استقبال روزافزون در صنایع قرار گرفته است .در تولید بتن های پلیمریPC از مونومرهای اولیه به دو صورت جامد و غیر جامد استفاده می گردد . درحالت جامد ، محصولات پلیمر شده جایگزین فولاد می شود و بتن را مسلح می کند و در واقع پلیمر بصورت رشته ، شبکه و یا میلگرد در بتن قرار می گیرد . در حالت نیمه جامد ، از تکنیک آغشته سازی بتن با پلیمر و تزریق مونومرهای مایع استفاده می شود . در این روش ، یک سیستم مونومری به داخل بتن سخت شده نفوذ می کند و پس از پلیمریزاسیون موجب انسداد مجاری و حفره های درون بدنه ، اتصال بیشتر اجزاء ، دوام بیشتر بتن و ارتقای بسیاری از خواص آن خواهد شد . مونومر های مورد استفاده برای این منظور متیل متاکریلات ، استر ، اپوکسی ، فورفوریل الکل و ... می باشند که هر کدام خواص مربوط به خود و کاربرد های متفاوتی را ایجاد می نماید در این مقاله به بررسی تأثیر مواد پلیمری در بتن و کاهش تخریبی نفوذ یون های مضر می پردازیم

کلیدواژه ها:

بتن پلیمری ، مونومر ، پلیمر ، خوردگی