بررسی کاربرد شاتکریت باالیاف در پایدارسازی سطوح

افزودن الیاف به مخلوط های بتن پاشی(شاتکریت) معمولا همراه با مزیتهای فنی زیادمی باشد. معمولاالیاف مصرفی دراین روش فلزی میباشد. الیاف پلیمری نیزدر بتن پاشی کاربرد دارند ولی استفاده ازآنها محدود است. خواص شاتکریت در اکثر موارد بر بتن رجحان دارد از جمله می توان به دانسیته بیشتر ، چسبندگی عالی ، نفوذپذیری کم ، مقاومت سایش بیشتر وبالاخره افزایش مقاومت یخ زدگی اشاره کرد. بیشترین استفاده ازبتن پاشی(شاتکریت)درپوشش دیواره تونلها ،پایداری شیبها ،پوشش بدنه ،لوله های فولادی ،پوسته ها ،تعمیرومرمت سازه های دریایی و.... است که دراین مقاله به بررسی کاربرد شاتکریت با الیاف در پایدارسازی سطوح پرداخته شده است. سوالات تحقیق: در این تحقیق، مزایای استفاده از الیاف در شاتکریت در مقایسه با شبکه فولادی(مش) همچنین نوع الیاف قابل استفاده در شاتکریت(الیاف فولادی و الیاف مصنوعی) و چگونگی استفاده از الیاف با کارایی بالا، پلی پروپیلن HPP) که به تازگی رایج شده و مقایسه آن با الیاف فولادی از جمله سوالات می باشند. . روش تحقیق: در این مقاله باتوجه به استفاده روزافزون ازبتن پاشیده حاوی الیاف به مسائل مربوط به موادمتشکل ،طرح مخلوط ،روشهای اجرایی وخصوصیات مکانیکی آن پرداخته شده است. نتیجه گیری: تسلیح شاتکریت باتوری فولادی والیاف فولادی روشی است که برای جلوگیری ازترک درشاتکریت اجراشده وبه دلیل پایین بودن مقاومت کششی ،اجرامیگردد.الیاف فولادی به علت امتیازات ویژه پرمصرف ترین نوع الیاف درشاتکریت هستندکه مشخصه های مهم این الیاف طول بلند و قطر کم و مقاومت فولاد بالاتر می باشد.توری الیافی درمقایسه باالیاف فولادی به دلیل عدم امکان نصب آن بافاصله نزدیک به سطح سنگ وحجم شاتکریت بیشتر ،کاربرد کمتری دارد.همچنین الیاف فولادی دربازه ی زمانی کوتاه تری نسبت به توری فولادی اجرامیگرددواز لحاظ فنی واقتصادی دارای ارجحیت می باشند.