بهبود پایایی و نفوذ نا پذیری بتن با بهره گیری از باکتری

امروزه بتن در سازه های عمرانی بعنوان یکی از مصالح اصلی در صنعت ساخت و ساز به شمار می آید .تمایل زیاد صنعت به استفاده از مصالح بتنی منجر به انجام تحقیقات زیادی در زمینه اصلاح معایب آن شده است. یکی از ضعف های مشهور در بتن، ترک خوردگی ذاتی آن است که نقش مهمی در رفتار و خصوصیات بتن ایفا می کند. از جمله این خصوصیات می توان به دوام بتن، اشاره کرد که نقش مهم و موثری در طول عمر مفید سازه های بتنی دارد. در سالیان اخیر پیشرفت های صورت گرفته در زمینه بیوتکنولوژی منجر به استفاده باکتری ها در صنعت بتن شده است. سوالات تحقیق: در این تحقیق امکان پذیری افزایش دوام بتن با استفاده از روش های بیولوژیکی و درمان باکتریایی مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق: در این مقاله ادبیات فنی و تحقیقات موجود در این زمینه جمع آوری شده و نتایج محققین مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است. در این زمینه ابتدا معیار های انتخاب رسوبات کربناتی مورد بررسی قرار گرفته، سپس به بررسی لایه های کربناتی تشکیل شده پرداخته می شود. همچنین در این آزمایشات اثرات خلوص وغلظت باکتری، میزان اثر بخشی آن، وجود منابع کلسیم و نوع محلول کشت؛ بر روی پارامتر های موثر بر دوام از جمله مقاومت فشاری، جذب آب، واکنش قلیایی سنگدانه بتن، مقاومت در برابر حمله سولفات ها و درصد انقباض با بهره گیری از آنالیز کیفیت سنجی پراش اشعهXروشXRD مورد بررسی قرار می گیرد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان می دهند فعال سازی باکتری ها در بتن زمینه تشکیل لایه های رسوبات کربناتی راکه منجر به افزایش پایایی و کاهش نفوذپذیری بتن می شود؛ فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

بتن نفوذ ناپذیر ، باکتری ، دوام ، رسوب کربنات کلسیم