نرخ شکارگری بالتوری سبز Chrysoperla carnea (Stephens) در تغذیه از شته ی جالیز Aphis gossypii (Glover در سه دمای مختلف در شرایط آزمایشگاهی

بالتوری سبز Chrysoperla carnea (Stephens) یکی از مهمترین دشمنان طبیعی گونه های مختلف شته ها در مزارع و باغات محسوب می شود . کارایی یک شکارگر تحت تاثیر دمای محیط و رژیم غذایی قرار دارد، بنابراین در ارزیابی کارایی یک شکارگر برای برنامه های کنترل بیولوژیک، لازم است تاثیر دماهای مختلف روی عملکرد آن بررسی گردد. در این تحقیق، نرخ شکارگری بالتوری سبز روی پوره های شته ی جالیز Aphis gossypii (Glover) در سه دمای 20، 25، 30 سلسیوس، رطوبت نسبی5 ± 55 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش در داخل ظروف پتری شش سانتی متری و روی دیسک های برگی گیاه خیار رقم سینا که به منظور جلوگیری از خشک شدن روی محلول آگار قرار گرفته بودند انجام شد. لاروهای شکارگر به مدت 24 ساعت گرسنه نگه داشته شده و سپس مورد آزمایش قرار گرفتند. هر آزمایش در 10 تکرار انجام شد و پس از گذشت 24 ساعت )برای لاروهای سنین اول و دوم( و 4 ساعت (برای لارو سن سوم)تعداد طعمه های خورده شده شمارش و ثبت شد. تخمین زمان دستیابی Th به روش جولیانو در نرم افزار SAS انجام شد.

کلیدواژه ها:

بالتوری سبز ، شته ی جالیز ، نرخ شکارگری ، دما ، خیار