بیلان انرژی در برداشت چغندرقند به روش مکانیزه

چغندرقند از محصولات زراعی مهم کشور بوده و سطح زیر کشت آن حدود 178 هزار هکتار برآورد شده است. استان های خراسان و آذربایجان غربی، به ترتیب با 36/28 و 16/62 درصد سطح زیرکشت چغندرقند کشور رتبه های اول و دوم کشور را دارند. انرژی مورد نیاز برای برداشت چغندرقند از منابع مختلف تأمین می شود. موتور از منابع عمده تأمین کننده انرژی مورد نیاز برای برداشت چغندرقند در ایران محسوب می شوند. سهم توان موتوری در تأمین انرژی مورد نیاز برداشت چغندرقند همواره افزایش و در مقابل سهم کارگر کاهش داشته است. این تحقیق به منظور شناخت دقیق روشهای مختلف برداشت چغندرقند و تعیین میزان و منابع انرژی مورد نیاز در برداشت چغندرقند و تعیین سهم هریک از منبع تأمین کننده انرژی مورد نیاز در برداشت چغندرقند به اجرا درآمد. این مطالعه عباتر از روش های سنتی، مکانیزه و برداشت با کمباین هستند. روش برداشت مکانیزه چغندرقند شامل سه مرحله سرزنی توسط تاپرع درآوردن و ردیف کردن توسط ریک چغندرقند و بارگیری توسط بارکن پت تراکتوری بد. در این روش تمام مراحل توسط تراکتور انجام و متوسط انرژی مورد نیاز 1268 مگاژول در هکتار (به ترتیب در هر مرحله 386، 541، 341 مگاژول در هکتار) می باشد. برداشت توسط کمباین شامل یک مرحله بوده و در این روش چغندرقند برداشت شده، در مخزن کمباین جمع می گردد. میازن انرژی مورد نیاز این روش 778 مگاژول در هکتار است. هم چنین نتایج نشان داد که در بین میزان انرژی نیاز برای، عملکرد محصول، نوع خاک و تناسب ماشین و زمین همبستگی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

برداشت مکانیزه ، برداشت چغندرقند ، انرژی مورد نیاز