تاثیر مقادیر مختلف سالسیلیک اسید بر برخی صفات فیزیولوژیک سویا (.Glycine max L) در شرایط تنش کم آبی

به منظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف سالیسیلیک اسید بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و محتوای رطوبت نسبی آزمایش گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار انجام شد. عامل اول شامل سه سطح تنش کم آبی (85%، 65% و 45% ظرفیت زراعی) و عامل دوم شامل 3 سطح محلول پاشی سالیسیلیک اسید (صفر، 0/4 و 0/8 میلی مول) و عامل سوم ژنوتیپ های سویا با نام های L17 ،Williams و D42X19 بود. نتایج نشان داد با افزایش شدت تنش کم آبی میزان غلظت مالون دآلدئید، گلایسین بتائین و پرولین افزایش یافت و هدایت روزن های و محتوای نسبی رطوبت برگ کاهش یافت. واکنش ژنوتیپ های سویا نسبت به تنش کم آبی متفاوت بود. ویلیامز و L17 به ترتیب بیشترین و کمترین محتوای نسبی رطوبت را داشتند. سالیسیلیک اسید موجب کاهش میزان مالون دآلدئید و افزایش غلظت گلایسین بتائین و پرولین شد. اثر متقابل سالیسیلیک اسید و ژنوتیپ بر صفات مورد بررسی معنی دار بود. کاربرد 0/4 میلی مول سالیسیلیک اسید با افزایش هدایت روزنه ای و محتوای نسبی رطوبت برگ کاهش تولید مالون دآلدئید تاثیر تنش کم آبی را در ژنوتیپ های سویا به خصوص در رقم ویلیامز کاهش داد.

کلیدواژه ها:

پرولین ، گلایسین بتائین ، مالون دآلدئید ، محتوای نسبی رطوبت برگ ، هدایت روزنه ای