بررسی تاثیر الگوهای صحیح مسکن روستایی در توسعه پایدار معماری روستا

ایران کشوری است که نیمی از سکونتگاه های آن جزو معماری روستایی است. موضوع روستا و بافت و معماری آن، همیشه یکی از محورهای بحث های مطرح برنامه ریزان بوده است. سادگی روابط افراد جامعه روستایی و تلاش آنها در عرصه تولید باعث تمایز کالبدی روستاها با شهرها شده است، خانه های روستایی به دلیل پیوند با طبیعت مبتنی بر اصول و ارزش هایی است که همزیستی با محیط زیست نامیده می شود. بر اساس شواهد و مطالعات صورت گرفته در مورد مسکن و معماری روستایی، واحدهای مسکونی روستایی ضمن برخورداری از ارزش های معماری همانند سادگی، الگوهای زیباشناختی، استفاده از مصالح و دانش بومی و غیره دارای مشکلاتی چون آسیب پذیری در برابر سوانح طبیععی و ضعف سازه ای نیز می باشد.به نظر می رسد با توجه به مسایل مدیریت توسعه روستایی در ایران و عناصر شکل دهنده راهبرد، می توان راهبرد توسعه مناطق روستایی ایران را تحت عنوان توسعه مشارکتی یکپارچه و منطقه ای تدوین کرد. در این راهبرد که برنامه ریزی منطقه ای به توسعه یکپارچه از طریق مدیریت واحد توسعه روستایی و عاملیت روستاییان منجر می شود؛ ضمن تمرکز تمام فعالیت های مربوط به بخش روستایی در دستگاهی واحد، برنامه ای واحد اما قابل انعطاف برای مناطق دارای ویپپپپپپپزگی های کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نسبتا مشابه با محوریت مشارکت نهادمند روستاییان تدوین می شود. محور اصلی این تحقیق جستجوی معیارهایی برای تهیه الگوی بهتر و صحیح جهت مسکن روستایی است و لذا کوشش شده است تا عوامل موثر در بهینه سازی مساکن روستایی از همه لحاظ در کشورمان ایران مورد شناسایی و بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

معماری روستایی ، مسکن ، معیارهای تهیه الگوی مسکن روستایی ، چالش های مدیریت روستایی و راهبرد آن ، طرح کالبدی و هادی