مطالعه صدای محیطی و فردی در واحد های آب ، هوا و نیروگاه صنعت پتروشیمی فجر

صدا خطر شغلی معمول در گستره وسیعی از محیط های کاری محسوب می شود. نتایج مطالعات مختلفی که در صنعت نفت و گاز و شرکتهای مرتبط صورت گرفته است حاکی از آن است که بعضاً مواجهه با صدا خارج از محدوده مجاز آن (dB 85) می باشد. در فاز اول این تحقیق پس از جمع آوری اطلاعات اولیه صداسنجی محیطی طبق متد استاندارد ISO9612 (1997) به منظور تعیین میزان آلودگی صوتی در واحد های مختلف این مجتمع صورت پذیرفت. انجام این روش نیازمند استفاده از روش اندازه گیری شبکه ای منظم است . در فاز بعدی جهت ارزیابی مواجهه فردی از دستگاه دزیمترصدا استفاده گردید. بطوریکه دزیمتری کوتاه مدت بمدت دو ساعت بهنگام حضور افراد در سایت صورت گرفت و پس از قرائت دز دو ساعته از روی دستگاه ، مقدار آن به دز 4 ساعت (زمان واقعی مواجهه) و تراز معادل آن تبدیل و در نهایت از عدد حاصله بهمراه تراز معادل اندازه گیری شده در اتاق استراحت استفاده گردید تا تراز معادل 8 ساعته تعیین شود. نتایج در قالب نقشه ناحیه بندی صوتی و نقشه خطوط همتراز آماده گردید. تراز فشار صوت میانگین ، حداقل و حداکثر در بخشهای مختلف محاسبه شد. با مقایسه نتایج بدست آمده مشخص گردید که واحد هوا ازمجموع سه واحد آب ، هوا و نیروگاه با میانگین تراز فشار صوت 88.89 دسی بل A و بخش فشرده سازی آن با میانگین تراز فشار صوت 93.28 و تراز پیک 101.2 دسی بل A در بین سایر قسمتهای این مجتمع از تراز لحظه ای بالاتری برخوردار هستند. نتایج حاصل از دزیمتری این واحد نیز موید همین مطلب است که واحد هوا از نقطه نظر آلودگی صوتی یکی از حادترین شرایط را در بین واحد های دیگر دارا می باشد (میانگین تراز معادل 8 ساعته 89.2 دسی بل). در کل مجتمع - حدود 8.8 % از مجموع ایستگاههای اندازه گیری در محدوده خطر و بیش از 74 % از آنها در محدوه احتیاط (تراز فشار صوت 65 85 دسی بل) قرار داشت که همگی این مطالب ضرورت شناسایی منابع اصلی صدا ساز و اولویت بندی بخشهای مختلف این مجتمع جهت اجرای طرح های کنترل آلودگی را تایید می نماید .

کلیدواژه ها:

آلودگی صوتی ، صنعت پتروشیمی ، استاندارد ISO 9612