بررسی تحولات بازداشت موقت در نظام جدید دادرسی کیفری

بازداشت موقت قرار تامینی است که به موجب آن متهم در تمام یا قسمتی از دوران تحقیقات مقدماتی ویا دادرسی زندانی می شود.این قرار شدیدترین نوع قرار تامین کیفری است.قانون گذاردرقانون آیین دادرسیکیفری مصوب 29 تغییراتی را نسبت به محدود کردن قرار بازداشت موقت ایجاد نموده است و این چنین تصریح مینماید که صدور قرار بازداشت موقت جایزنیست مگر درجرائمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات ،حبس ابدیا قطع عضو وجنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی که میزان دیه آنها ثلث دیه کامل یا بیش از آن باشد،جرائم تعزیری که درجه چهار و بالاتر باشد،جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی کشور که مجازات قانونی آنها درجه پنجو بالاتر باشد،ایجاد مزاحمت و آزار و اذیت بانوان و اطفال و تظاهر ،قدرت نمایی و ایجاد مزاحمت برای اشخاص که به وسیله چاقو یا هر نوع اسلحه انجام شود و در نهایت جرائمی همچون سرقت ،کلاهبرداری ،ارتشاء،اختلاس،خیانت در امانت ،جعل یا استفاده از سند مجعول در صورتی که مشمول بند )ب(این ماده نباشد و متهم دارای یک فقره سابقه محکومیت قطعی به علت ارتکاب هر یک از جرائم مذکور باشدکه دلایل ،قرائن و امارات کافی بر توجه اتهام به متهم دلالت کند صادر میشود و همچنین صدور قرار بازداشت موقت را با توجه به جرایم فوق منوط به وجود یکی از شرایط زیر نموده است که آزاد بودن متهم موجب از بین رفتن آثار و ادله جرم یا باعث تبانی با متهمان دیگر یا شهود و مطلعان واقعه گردد و یا سبب شود شهود ازاداء شهادت امتناع کنند ،بیم فرار یا مخفی شدن متهم باشد و به طریق دیگر نتوان از آن جلوگیری کرد، آزاد بودن متهم مخل نظم عمومی، موجب به خطر افتادن جان شاکی، شهود، یا خانواده آنان و خود متهم باشد که در این صورت قرار بازداشت متهم صادرمی شود