بررسی تأثیر جنبش اصلاح طلبی در ایران بر اتخاذ سیاست تنش زدایی با عربستان سعودی

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بعد از انقلاب اسلامی دچار تغییر و تحول گوناگونی گشته است، که در هربرحهای از زندگی سیاسی، تسلط گفتمان خاصی را شاهد بودیم. دستاندرکاران همه این گفتمانها، اظهارات،رویکردها و نحوه اعمال سیاست خارجی خود را تابع منافع ملی و تأمین کننده اهداف سیاست خارجی کشور می- دانستند. آنچه که با مطالعه سیاست خارجی ایران بعد از انقلاب اسلامی میتوان فهمید، نبود  برنامهریزی و عدمجهتگیریهای کلان هم در سطح سیاستهای منطقهای و هم بینالمللی میباشد، سیاست خارجی کشورمان از همان اوایل در بین گفتمانهای آرمانگرایی و واقعگرایی در نوسان بوده است، هر چند اتخاذ یکی به معنای نادیده-گرفتن دیگری نبوده است و ما نه آرمانگرای صرف و نه واقعگرای صرف بوده ایم. روابط خارجی کشورهای ایران و عربستان همواره مشحون از رقابت و همکاری یا تضاد و وفاق بوده است و اگرچه بر حسب مقتضیات مقطعی گاهی جنبه همکاری و زمانی جنبه رقابت و تعارض حاکم گشته است ولی همواره ریشه های تضاد میان دو کشور حتی در زمان همکاری و وفاق وجود داشته است

کلیدواژه ها:

جنبش اصلاح طلبی ، سیاست خارجی ، تنش ، عربستان