مقایسه اثر افزودن سه نوع پروبیوتیک ( لووسل اس- سی، پروتکسین، بایومین ایمبو) در شیر مصرفی بر عملکرد بره های بومی مازندران از بدو تولد تا زمان از شیرگیری

این تحقیق به منظور بررسی اثر سه نوع پروبیوتیک شامل بایومین ایمبو، پروتکسین و لووسل اس- سی در شیر مصرفی بر عملکرد رشد بره ها از زمان تولد تا پایان از شیرگیری و تعداد 16 رأس بره بومی مازندران در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار انجام شد. طول مدت آزمایش 63 روز بوده است. کنسانتره و علوغه نیز همراه با مصرف شیر در اختیار بره ها قرار داده شد. جیره آزمایشی (کنسانتره) از نظر انرژی، پروتئین و سایر مواد مغذی برای همه تیمارها یکسان بودند میزان خوراک و شیر مصرفی بره ها به صورت روزانه اندازه گیری می شد و در فاصله های مشخص وزن کشی بره ها انجام شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که میانگین مصرف روزانه خوراک تا 63 روزگی به ترتیب تیمارها 1/16، 1/13، 1/20 و 1/10 کیلوگرم بوده است که دارای اختلاف آماری معنی داری بود (p<0/05). کل شیر مصرفی تا صن 63 روزگی به ترتیب تیمارها 234/436، 224/436، 224/907، 306/908، 301/295 لیتر بوده است که اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. میانگین افزایش وزن روزانه تا 63 روزگی به ترتیب تیمارها، 203/75، 173/75، 191/25 و 251/25 گرم بوده است که اختلاف آماری معنی داری مشاهد نشد. ضریب تبدیل غذایی در 63 روزگی به ترتیب تیمارها 4/03، 4/60، 4/47 و 2/39 بوده است که کمترین ضریب تبدیل مربوط به تیمار شاهد و بیشترین ضریب تبدیل مربوط به تیمار پروتکسین بوده است که اختلاف آماری معنی داری در سطح 5% برای سن 29 روزگی مشاهده شد. با توجه به نتایج به دست آمده استفاده از مواد پروبیوتیکی در تغذیه بره ها تأثیر مطلوبی بر مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی داشته استکه می توان از آن به عنوان افزودنی غذایی میکروبی در جهت سلامتی، رشد و افزایش عملکرد بره ها از سن تولد تا از شیرگیری استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

بره ، پروبیوتیک ، سین بیوتیک ، عملکرد ، از شیرگیری