بررسی کارآیی تعرق هشت رقم یونجه در شرایط تنش ملایم خشکی

هشت رقم یونجه از لحاظ کارآیی تعرق، به عنوان یک شاخص مقاومت به خشکی، در آزمایشی گلدانی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در گلخانه مورد مقایسه قرار گرفتند. گلدان های مورد استفاده، از جنس .P.V.C به طول 80 و به قطر 10 سانتی متر بودند. بین ارقام مختلف یونجه از لحاظ مقدار مصرف آب و ماده خشک (علوفه) تولیدشده در مراحل مختلف رشد و در هر دوره برداشت اختلافات معنی داری وجود داشت. واریته های همدانی و دیابلوورده بیشترین و یزدی و سکوئل کمترین کارآیی تعرق را داشتند اگر چه در مجموع اختلافات بین آنها با احتمال بیش از %95 معنی دار نبود. روند تغییرات محتوی نسبی آب برگ با کاهش رطوبت خاک در این دو گروه نشان داد که واریته هایبا کارآیی تعرق بالا در مقادیر کمتر رطوبت خاک محتوی نسبی آب بالاتری دارند. ممکن است بالاتر بودن کارآیی تعرق ناشی از توانایی حفظ آب در شرایط خشک در بافت های برگی یا حفظ محتوی نسبی آب برگ در حد زیاد باشد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که ارقام همدانی و دیابلوورده به دلیل کارآیی تعرق زیادتر در شرایط تنش ملایم وحفظ محتوی آب نسبی زیاد برگ در شرایط بروز خشکی تدریجی می توانند برای کشت در شرایط خشک مناسب باشند.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، یونجه (.Medicago sativa L) ، محتوی آب نسبی ، کارآیی تعرق