کاربرد بینی الکترونیکی در قرنطینه آفات

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 675

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCPDA01_0228

تاریخ نمایه سازی: 12 دی 1393

چکیده مقاله:

کشاورزی می تواند به عنوان یک هدف بسیار مناسب و سهل الوصول مورد توجه متجاوزان و تروریست ها قرار گیرد. اگروتروریسم زیر مجموعه از بیوتروریسم است و بعنوان وارد کردن تعمدی یک بیماری یا آفت با هدف ایجاد خسارت اقتصادی و از بین بردن ثبات و پایداری کشور تعریف میشود. بر این اساس دارا بودن یک قرنطینه کارآمد و فاقد خطا از مهمترین راه های دفاعی محسوب میشود. در سالهای اخیر با گسترش تجارت محصولات کشاورزی، کمبود بازرسان ماهر و محدودیت زمانی برای بازرسی، تصویب و عبور محصولها تلاش برای یافت ابزارهای الکترونیکی مناسب برای تشخیص سریع ودقیق آلودگی دو چندان شده است. بینی الکترونیکی (E-nose) از جمله وسایل است که با سرعت زیاد و دقت بسیار بالا قادر به تشخیص آفات می باشد. این دستگاه پس از دریافت ذرات بو توسط گیرنده های بویایی خود، گراف مربوط به آن بو را رسم می کند. پردازشگر مرکزی این دستگاه گراف به دست آمده را با گراف هایی که به صورت پیش فرض در حافظه دستگاه وجود دارد مقایسه و در صورت تطابق نوع بو را تشخیص می دهد. با توجه به این موضوع که برخی حشرات برای ایجاد ارتباط مواد خاصی مانند فرمون ها از خود ترشح می کنند همچنین در اثر تغذیه حشره از محصولات کشاورزی بوی خاصی متصاعد می شود که این بو در انبارها و محموله های تجاری که در فضای بسته قرار دارند قابل تشخیص می باشدبا توجه به دقت بالای این دستگاه کافی است تنها یک بار بوی متصاعد شده از آفت و تغذیه آن به دستگاه داده شود تا گراف حاصل به صورت پیش فرض در حافظه دستگاه قرار گیرد تا با اولین تماس مجدد بو را تشخیص دهد. استفاده از این دستگاه در ایست های بازرسی و قرنطینه علاوه بر بالا بردن سرعت و دقت بازرسی موجب کاهش هزینه های می شود.

نویسندگان

سیدعبدالعظیم مرتضوی

گروه حشره شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس

محمد زرگر

گروه حشره شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس