امکان سنجی استفاده از مواد زائد بیولوژیکی و زائدات باغبانی خانگی به عنوان کود کمپوست

در سالهای اخیر روند رو به رشد مصرف انرژی، پدیده بحران انرژی را در جهان بوجود آورده است. مصرف روز افزون انرژی حاصل از سوخت های فسیلی اگر چه رشد سریع اقتصادی جوامع مختلف را بهمراه داشته است، اما بواسطه انتشار آلاینده های حاصل از احتراق سوخت های فسیلی و افزایش دی اکسید کربن در اتمسفر و پیامد های ناشی از آن، جهان را با تغییرات تهدیدآمیزی روبرو کرده است. از سوی دیگر محدودیت منابع فسیلی، تجدید ناپذیر بودن این منابع موجب گردیده است تا سیاست گذاران و برنامه ریزان بخش انرژی با انجام مطالعات ساختاری، تغییر حامل های انرژی و حرکت به سوی سوخت های پاک را در رئوس برنامه های کاری خود قرار دهند. یکی از این گزینه ها، استفاده ازحاملان انرژی حاصل از منابع زیست توده مانند بیوگاز و بیوکمپوست می باشد. در مقایسه با انواع دیگر از کودها (کودهای معدنی ، کودهای مایع ، کود حیوانی و یا لجن فاضلاب) ، بیوکمپوست بطورقابل ملاحظه ای بیشتر از سایر روشها موجب غنی سازی نیتروژن آلی در خاک (هوموس) می گردد. بسته به نوع سیستم کشت میزان کمپوست و نسبت C/N مورد نیاز در خاک متغیر می باشد. مقاله حاضر ، مطالعات متعددی در مورد معدنی شدن ازت موجود در کمپوست جمع آوری گردیده است. اصولاً اثر فوری ازت در سال اول کمتر از 15% (5-15%) از نیتروژن کل موجود در کمپوست می باشد و در سالهای بعدی به میزان 8-2% در سال از کمپوست باقی مانده ،خواهد بود. محاسبات مدلسازی نشان می دهد که تعادلی بین ازت موجود در کمپوست و ازت جذب شده وهدر رفته در یک دوره 40-100 ساله بنحوی که کمپوست به طور منظم استفاده گردد، برقرار خواهد شد.

کلیدواژه ها:

کمپوست ، انرژی ، نشت ازت ، نسبت C/N ، مواد آلی خاک