ارزیابی عملیات آبخیزداری و تاثیر آن بر سطح ایستابی آب زیرزمینی (مطالعه موردی: غرب پارچین)

ارزیابی پروژه های آبخیزداری امروزه از بنیادی ترین مسائلی است که در کشورها به منظور برنامه ریزی های آتی در خصوص طرح های اجرایی و مدیریت منابع طبیعی انجام می گیرد.و در این تحقیق علاوه بر ارزیابی این عملیات میزان تاثیر این عملیات را علاوه بر سایر اثرات محیطی دیگر، برمیزان نوسان سطح سفره های آب زیرزمینی منطقه مورد بررسی قرار داده شد.به منظور ارزیابی عملیات آبخیزداری در حوزه آبخیز توچال با استفاده از مطالعات اولیه و تلفیق آنها، صورت گرفته شد. با بررسی وضعیت سازه ها از طریق بررسی میدانی اقدام به تعیین درصد کارایی برای هر یک از سازه های اجرایی در منطقه مطالعاتی شد به طوریکه درصد کارایی سازه های گابیونی و سنگ و سیمان و خشکه چین به ترتیب 75%، 66% و 8/14% محاسبه شد و سطح عملیات بیولوژیک اجرا شده بسیار ناچیز می باشد . همچنین میزان حجم رسوب پشت سازه ها (49775/3m(3 محاسبه گردید و اکثر توان سازه ها برای کنترل رسوب حذف شده است و در مجموع پراکندگی سازه های اجرایی با توجه به اینکه اگر هدف کنترل رسوب بوده اصولی نیست . همچنین به د لیل محدود بودن عملیات بیولوژیکی و مدیریتی هیچ تاثیر خاصی بر اصلاح مراتع و افزایش تولید علوفه در منطقه نداشته است.همچنین به منظور بررسی تاثیر اجرای عملیات بر قنوات پائین دست سازه های اجرایی ، مقایسه آمار دبی قنوات در قبل و بعد از اجرای عملیات می باشد. نشانگر 1/32 برابر شدن دبی در بعد از اجرای عملیات می باشد که با توجه به دوره ترسالی سال 81 به بعد نشانگر تاثیرعملیات بر دبی قنوات زیردست سازه های اجرایی منطقه بوده است .در چاههای پیزومتری منطقه دشت ورامین سالانه به طور متوسط 0/96 متر افت وجود داشته است و اجرای عملیات تاثیر چندانی با توجه به ترسالی بعد از سال 81 در این چاه ها نداشته است.

کلیدواژه ها:

آبخیزداری ، ارزیابی ، کنترل رسوب ، آب زیرزمینی