اثر تنش خشکی بر میزان خسارت به غشای سلولی و عملکرد دانه ژنوتیپ های لوبیا چیتی

غشاهای بیولوژیک اولین هدف تنش های غیر زنده هستند و حفظ ساختار و یکپارچگی آنها نقش مهمی در تحمل به خشکی گیاهان دارد. به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر میزان خسارت به غشای سلولی و عملکرد دانه ژنوتیپ های لوبیا چیتی، آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعهپژوهشی دانشگاه زنجان انجام شد. سطوح آبیاری (شاهد و تنش خشکی) در کرت های اصلی و ژنوتیپ های لوبیا چیتی (محلی خمین، صدری، Ks21193 و Ks21189) در کرت های فرعی قرار داده شدند. در این آزمایش میزان خسارت به غشای سلولی در دو مرحله ( 25 روز پس از کاشت و مرحله گلدهی) و عملکرد دانه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد درتمام مراحل بین ژنوتیپ ها تفاوت معنی داری از لحاظ میزان خسارت به غشا وجود داشت. در هر دو مرحله رقم Ks21189 کمترین آسیب به غشای سلولی را متوجه شد و رقم صدری آسیب پذیر ترین ژنوتیپ تشخیص داده شد. میزان خسارت به غشای سلولی 25 روز پس از کاشت بیشترین همیستگی منفی را با عملکرد دانه داشت. پس می توان نتیجه گرفت ارقامی که غشای سلولی پایدارتری دارند، احتمالا توان فتوسنتز بالاتری داشته و عملکرد دانه بیشتری دارند. پس غربال ژنوتیپ ها از لحاظ میزان خسارت به غشای سلولی، معیار مناسبی برای تحمل به خشکی فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

لوبیا چیتی ، خسارت به غشا ، عملکرد دانه