بررسی عملکرد و اجزای عملکرد گندم تحت تنش رطوبتی و کاربرد سطوح مختلف سوپرجاذب (A-200) در دو نوع خاک با بافت های متفاوت

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر کاربرد سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب A-200 عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم شهریار در سطوح مختلف تنش خشکی در دو نوع خاک با بافتهای متفاوت در منطقه چیتاب، در 40 کیلومتری غرب یاسوج در سال 88-1387 در گندم رقم شهریار انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار به صورت گلدانی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: آبیاری در سه سطح (0.7FC, FC و 0.5FC) تیمار خاک دراین پژوهش به منظور بررسی تأثیر کاربرد سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب A-200 بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم شهریار در سطوح مختلف تنش خشکی در دو نوع خاک با بافت های متفاوت در منطقه چیتاب، در 40 کیلومتری غرب یاسوج در سال 88-1387 در گندم رقم شهریار انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار به صورت گلدانی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: آبیاری در سه سطح (0.7FC. FC و 0.5FC) تیمار خاک در دو سطح (بافت سنگین و بافت سبک) و پلیمر سوپرجاذب در چهار سطح (0، 1، 2 و 4 گرم پلیمر سوپرجاذب در کیلوگرم خاک) بودند. نتایج نشان داد سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد سنبله، وزن هزار دانه و تعداد دانه در سنبله اثر معنی داری داشت. با افزایش مقدار سوپرجاذب عملکرد دانه افزایش یافت. اثر نوع خاک بر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در سطح 1 درصد معنی دار بود. در خاکبا بافت سنگین، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک بیشتری به دست آمد. اثر سطوح مختلف تنش خشکی بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد سنبله، وزن هزار دانه و تعداد دانه در سنبله در سطح 1 درصد معنیدار گردید. بالاترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک مربوط به تیمار FC بود و با افزایش تنش عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک کاهش یافت. تنش خشکی با کاهش اجزای عملکرد بخصوص تعداد سنبله و تعداد دانه در سنبله باعث کاهش عملکرد دانه شد. بر همکنش پلیمر سوپرجاذب، نوع خاک وتنش خشکی برای هیچکدام از پارامترهای اندازه گیری شده معنی دار نشد.

کلیدواژه ها:

خاک ، پلیمر سوپرجاذب ، گندم ، عملکرد و تنش خشکی