بررسی ارتباط کربن آلی در سیستم های پوشش گیاهی مختلف ( باغی، زراعی و جنگل) با مشخصات فیزیکی، شیمیایی و رده بندی خاکها در بخشی از اراضی رامسر

افزایش غلظت دی اکسیدکربن در جو زمین به عنوان اصلی ترین عامل تغییرات اقلیمی است که سبب تغییر در اکوسیستم ها می شود. بنابراین جلوگیری از ورود بیش از سطح آستانه تحمل آلایندگی (CO(2 اتمسفری ، امری ضروری به نظر می رسد . این در حالی است که اکوسیستم ها با پوشش های گیاهی مختلف تأثیر چشمگیری بر ترسیب کربن دارند. این تحقیق به منظور برآورد ترسیب کربن خاک، درسه نوع سیستم پوشش گیاهی شامل باغ مرکبات، زمین زراعی( شالیزار) و جنگل، در شهرستان رامسر انجام شد. پس از تعیین نقاط مطالعاتی بر روی نقشه، نمونه برداری از عمق 0-100 سانتی متری و با برداشت 15 نمونه خاک در هر کاربری، در مجموع 45 نمونه برداشت گردید. همچنین مهمترین خصوصیات خاک ؛ بافت، اسیدیته، آهک، کربن آلی، نیتروژن کل، وزن مخصوص ظاهری در آزمایشگاه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد ترسیب کربن در جنگل (4532/35 تن در هکتار) بیشتر از باغ مرکبات (2997/66 تن در هکتار) و شالیزار (2682/55 تن در هکتار)می باشد و بیشترین مقدار نیتروژن، کربن آلی، ماده آلی و کربن ترسیب شده در لایه سطحی خاک، عمق 0-10 سانتی متری به میزان 866/968 تن در هکتار مربوط به جنگل و کمترین به میزان 393/4 تن در هکتار در کاربری شالیزار می باشد. نقشه ترسیب کربن در نیمرخ های مطالعه شده با روش GIS ترسیم گردیده است. همچنین در منطقه مورد مطالعه چهار رده خاک شامل آلفی سول، اینسپتی سول، مالی سول و انتی سول شناسایی شد. به طور کلی می توان گفت فرایند ترسیب کربن، به بهبود کیفیت آب و خاک، افزایش حاصلخیزی و جلوگیری از فرسایش می انجامد، بنابراین مدیریت بهینه اکوسیستم های مختلف باید در جهت افزایش پتانسیل ترسیب کربن باشد.

کلیدواژه ها:

ترسیب کربن ، باغ ، جنگل ، زمین زراعی ، شهرستان رامسر