ارزیابی الکتروفورتیکی ژنوتیپ های پنبه براساس پروتئین های ذخیره ای بذر

قدمت کشت پنبه در هند و پرو به 2500 سال قبل ازمیلاد برمی گردد (1). در کشور ما نیز از دوران های بسیار گذشته کشت انواع پنبه های بومی دیپلوئید رایج بوده است (3). گونه های جنس Gossypium شامل گونه های دیپلوئید (2n=2x=26) و گونه های اونتراپلوئید (2n=4x=52) می باشد. انواع زراعی آن یکساله بوده و دو گ ونه دیپلوئید G.herbaceum و G.arboreum و دو گونه الوتتراپلوئید G.barbadense و G.hirsutum را شامل می شوند (5). قسمت اعظم ارقام پنبه کشت شده در جهان (حدود 80%) مربوط به ارقام گونه G.hirsutum می باشد (4). این تحقیق به منظور شناسائی ارقام مختلف دیپلوئید و الو تتراپلوئید پنبه در مدت یک سال انجام گردید. پس از انجام الکتروفورز عمودی پروتئین های دانه ارقام مورد مجموعاً 31 موقعیت برای تشکیل نوارهای پروتئین تشخیص داده شد. میانگین تعداد ن وارهای تشکیل شده برای هر گونه متفاوت بود و در داخل هر گونه، ارقام دارای نوارهای متفاوتی بودند. بین ارقام گ ونه های دیپلوئید دنیای قدیم تفاوت قابل ملاحظه ای از نظر تعداد ن وارها و میانگین نوارها مشاهده گردید. بطوری که میانگین تعداد نوارها در ارقام گونه G.herbaceum؛ 25 نوار و در گونه G.arboreum؛ 20 نوار بود. چنین تفاوتی بین ارقام گونه های الوتتراپلوئید نیز به وضوح دیده شد. بطوری که میانگین تعداد نوارها در ارقام گونه G.barbadense؛ 21 نوار و در گونه G.hirsutum؛ 17 زوار بود در میان ارقام دیپلوئید دنیای قدیم، رقم بنفش کرمان بیشترین نوار (27 نوار) و رقم ایران-1 کمترین نوار (15 نوار) را به خود اختصاص دادند.

کلیدواژه ها:

پنبه ، الکتروفورز ، دیپلوئید ، الونتراپلوئید