بهینه سازی خاک با برنامه ریزی آبیاری تاثیر بر نجات دریاچه ارومیه از دیدگاه زمین شناسی

حوضه رسوبی دریاچه ارومیه یکی از مهمترین حوضه های رسوبی خاورمیانه و جهان بین عرض و طول جغرافیایی از شمال 38.15-45.14 و از جنوب 37.08-45.32 قرار دارد. حوضه دریاچه از شرق با گسل فعال تبریز از غرب با گسل فعال ارومیه کنترل میشود. علاوه بر این دو گسل، گسلهای زیادی نیز بصورت مایل، موازی و مورب در داخل حوضه وجود دارد که از عمل نیروهای مزدوج این دو کسل در منطقه حاصل شده اند. همچنین ویژگی های رخساره های رسوبی در محیط هایمختلف با ساخت و بافت متفاوت و همچنین مورفولوژی منطقه دارای هائز اهمیت است. دریاچه بطور مداوم از طرف رودخانه های اطراف خود تقویت میشود. عوامل متعددی از قبیل شرایط جغرافیایی، ساخت زمین شناسی منطقه، بافت رسوبات در محیط های مختلف، مصرف غیر اصولی آب در کشاورزی، وجود سدهای ساخته شده در مسیر رودخانه ها سبب حرکت آب دریاچه به چاه ها و آلوده شدن چاه ها و باعث شوری آنها شده است. عدم نجات دریاجه ارومیه تا به امروز عدم دقت به ساخت زمین شناسی و بافت رسوبی محیطهای مختلف است. در محیط های کشاورزی هر کدام مواجه با مشکلات خاصی است حل این مشکلات جداگانه است. آزمایشات بهینه سازی خاکهای منطقه در منطقه نشان میدهد با برنامه ریزی و تقویت خاک سبب کاهش مصرف آب تا 80-75% و تغییر جهت حرکت آب به طرف دریاچه امکان پذیر است.

کلیدواژه ها:

حوضه دریاجه ارومیه ، ساخت رسوبات ، بهینه سازی ، مصرف آب ، شوری چاه ها