اثراث کپهکاری با گونه جاشیر (Prangos ferulacea) بر شاخص های تنوع و غنای گونه ای پوشش گیاهی اکوسیستم های مرتعی زاگرس مرکزی

کپه کاری با گونه جاشیر یکی از روش های رایج اصلاح و احیای مراتع در اکوسیستم های مرتعی منطقهزاگرس مرکزی می باشد. به نظر میرسد که از زمان کپه کاری با این گونه تاکنون، کمتر به انطباقشرایط بومشناختی آن با محیط های تحت کشت توجه شده است. هچنین پس از کاشت جاشیر، به پایشاثرات منفی یا مثبت کشت این گونه بر پوشش گیاهی بومی و خصوصیات خاک منطقه پرداخته نشدهاست. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی اثرات کپه کاری با گونه جاشیر در تراکم های مختلف (کم،متوسط و زیاد) بر شاخص های تنوع و غنای گونه ای مراتع منطقه تنگ صیاد واقع در استان چهارمحال وبختیاری است. نمونه گیری پوشش گیاهی به صورت تصادفی- منظم با ثبت درصد تاج پوشش گونه هایگیاهی در پلات های یک مترمربعی انجام گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش تراکم جاشیرموجب کاهش معنی دار شاخص های تنوع و غنای گونه ای پوشش گیاهی گردید. با توجه به کاهش وآسیب دیدن شاخص های تنوع و غنای گونه ای پوشش گیاهی در اثر تراکم بالای جاشیرکاری، تجدیدنظر در این روش اصلاحی به منظور مدیریت بهتر مراتع اکوسیستم های مرتعی زاگرس ضروری به نظرمی رسد.

کلیدواژه ها:

احیای بیولوژیک ، جاشیرکاری ، تنوع و غنای گونهای ، تنگ صیاد ، استان چهارمحال وبختیاری