پیشرفت های ژنتیکی و بهزراعی حاصله در گیاه زراعی سویا (.Glycine max L) و صفات افزایش عملکرد آن

عملکرد نهایی هر گیاه زراعی توسط اثرات متقابل ژنوتیپ گیاه و محیط رشد تعیین می گردد. عملکرد بالاتر ارقام جدید سویا درمقایسه با ارقام قدیمی، مرهون افزایش پتانسیل ژنتیکی از طریق اصلاح نباتات و پیشرفت های تکنولوژی زراعی مورد استفاده درسیستم های تولیدی کشاورزی می باشد. این پتانسیل عملکرد ژنتیکی تنها هنگامی به دست آمده است که شرایط محیطی ایده آل باشد.برای دستیابی به حداکثر عملکرد سویا باید به انتخاب رقم، مدیریت نماتد سیست سویا، تاریخ کاشت، فاصله ردیف، مدیریت علفهرز، مراقبت هفتگی و مدیریت کوددهی توجه شود.

کلیدواژه ها:

سویا ، شرایط محیطی ، مدیریت و نماتد سیست