بررسی برخی عوامل موثر در پذیرش سیستم های آبیاری تحت فشاربا استفاده از مدل لاجیت مورد مطالعه شهرستان میاندوآب

کشاورزی شالوده اساسی اقتصاد و توسعه روستا، و آب مهمترین نهاده بخش کشاورزی است. با توجه به وضعیت اقلیمیکشور ایران و افزایش جمعیت و درنتیجه لزوم استفاده بهینه از آب و افزایش راندمان آبیاری، استفاده از سیستم های آبیاریتحت فشار را اجتناب ناپذیر مینماید. پذیرش این سیستم ها به شرایط اجتماعی و اقتصادی کشاورزان بستگی دارد. در اینمقاله با بکارگیری مدل لاجیت، برخی عوامل موثر در پذیرش سیستمهای آبیاری تحت فشار دو گروه کشاورزان مدرن وسنتی شهرستان میاندوآب مورد مطالعه قرار گرفته است. داده های حاصل از متغیرهای اجتماعی و اقتصادی مبتلابهکشاورزان منطقه مورد مطالعه با آزمونهای همبستگی مدل فوق مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد کهمتغیرهای سن کشاورز، تعداد قطعات و تعداد نیروی کار اعضای خانوار در پذیرش سیستم ها تأثیر منفی دارند و با افزایشآنها احتمال پذیرش آبیاری نوین کاهش می یابد. بهره برداران شهرنشین زودتر از همتاهای روستاییشان فناوریهای نوین رامی پذیرند و متغیرهای مساحت مزرعه، افزایش سطح تحصیلات، مالکیت ماشین آلات، کشاورزی به عنوان شغل اصلی،تبلیغ و ترویج، علایق شخصی کشاورز، محدودیت منابع آب و اخذ وام تأثیر مثبت در پذیرش سیستم های نوین آبیاریدارند. بنابراین، ارتقای دانش کشاورزان، یکپارچه سازی اراضی، تسهیل بوروکراسی اداری اخذ وام و کاهش سود وامها،برنامه ریزی برای تبلیغ و ترویج، به عنوان موارد پیشنهادی جهت افزایش احتمال پذیرش سیستم های آبیاری تحت فشارارائه می شود.

کلیدواژه ها:

فناوری نوین کشاورزی ، سیستم آبیاری تحت فشار ، آبیاری سنتی ، توسعه روستایی ، میاندوآب