جایگاه تعاونی های تولید کشاورزی در توسعه پایدار روستایی

توسعه پایدار روستایی یکی از شاخه های اصلی توسعه پایدار است، که در پی ارائه شیوه های مناسب زندگی در سطحروستا از طریق حفظ و تقویت قابلیتهای طبیعی و انسانی و همچنین کاهش محدودیتهای آنها می باشد. تجربه نشانمی دهد که برنامه های توسعه پایدار، با اجرای برنامه هایی اثربخش خواهد بود که نیاز های ملی را از راه مشارکت هایمردمی پاسخ دهد. یکی از عامل های مهم و موثر بر ارتقاء بهره وری و گسترش مشارکت های مردمی در فعالیت هایاقتصادی جوامع روستایی در قالب تشکلهای منسجم بهره برداران در شرکت های تعاونی میسر خواهد شد. شرکت هایتعاونی به عنوان یکی از تشکل های مردم نهاد دارای توانمندی ها و قابلیت های فراوانی برای ایجاد اشتغال و رفع معضلبیکاری است. تعاونی های تولید کشاورزی که با هدف اولیه یکپارچه سازی اراضی تاسیس شده اند به عنوان یکی ازراهکارهای اساسی در افزایش تولید محصولات کشاورزی، توسعه اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی، افزایش انگیزه بین اقشارروستایی، جلب مشارکت روستائیان و ارتقای جایگاه اجتماعی روستائیان می باشند. این پژوهش سعی دارد تا با بررسیگسترده پیرامون تعاونیهای تولید کشاورزی و بهره گیری از شواهد و تحقیقات عملی و تجربی در این حوزه ابعاد مختلفاین تعاونیها را از نظر مزایا و فواید، مسایل و مشکلات بررسی می کند. نتایج نشان داد با وجود مزایای فراوان تعاونی هایتولید، این تعاونی ها با مشکلاتی از قبیل وابستگی شدید به دولت و نداشتن استقلال کافی، ضعف در مدیریت آنها، و بیتوجهی به فعالیت های تعاونی در اقتصاد کشور مواجه هستند. پیشنهاد می شود که با ترویج فرهنگ کار گروهی در بینکشاورزان از طریق تقویت و حمایت از تعاونی های تولید شرایط را برای تولید انبوه محصولات فراهم کرد. علاوه بر این، دربرنامه ریزی ها و سیاستگذاری های توسعه روستایی و کشاورزی به مدیریت مطلوب تعاونی های تولید کشاورزی توجه ویژهشود.

کلیدواژه ها:

تعاونی های تولید کشاورزی ، توسعه پایدار روستایی ، توسعه روستایی