تجمع فلز سنگین نیکل در بافت عضله میگو سفید Metapenaeus affinis در برخی مناطق استان هرمزگان

با توجه به اینکه وجود منابع آلودگی مختلف، آثار نامطلوبی بر سلامت اکولوژی یک منطقه دارند، برآورد میزان آلودگی درمناطق بسیار مهم است. در این تحقیق، به بررسی و تعیین میزان غلظت فلز نیکل در بافت نرم میگوی سفید Metapenaeus affinis در ۳ منطقه ی استان هرمزگان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری در تابستان ۱۳٩0 صورت گرفت و از هر ایستگاه۳2 میگو جمعأ ٩2 میگو نمونه برداری شد. پس از بیومتری ٩2 نمونه ی صید شده، بافتهای عضله جداسازی شدند. آماده سازی و آنالیز نمونه ها طبق روش استاندارد MOOPAM صورت گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که غلظت عنصر مورد مطالعه در بافت عضله میگو در مناطق نمونه برداری شده بندر درگهان، بندر خمیر و بندر عباس از لحاظ آماری اختلاف معنی داری را نشان می دهد P<0.05 ، بطوریکه بندر درگهان نسبت به مناطق دیگر غلظت بالاتری از نیکل را نشان می دهد. از طرفی نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که غلظت عنصر نیکل در بافت عضله میگو سفید، در سه منطقه بندرخمیر، درگهان و بندرعباس بین جنسهای نر و ماده اختلاف معنی دار آماری وجود ندارد (P>0.05) . همچنین در مقایسه با استانداردهای جهانی FAO و WHO غلظت نیکل در بافت عضله میگو در مناطق مورد مطالعه کمتر از مقدار استاندارد تعیین شده بود

کلیدواژه ها:

میگو سفید Metapenaeus affinis ، نیکل ، استاندارد جهانی ، استان هرمزگان