بیماری نوپدید مرگ زودرس میگو EMS چالشی روبروی صنعت میگوی کشور

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,388

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCPDMS01_114

تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1394

چکیده مقاله:

بروز بیماریها به خصوص بیماریهای نوپدید یکی از مخاطراتی است که همواره تولیدات آبزی پروری را تهدید می کند. صنعت پرورش میگو نیز که از عمر آن چند دهه بیشتر نمی گذرد، در طی عمر کوتاه خود بارها و بارها مورد صدمه بیماریهای نوپدید - قرار گرفته است، به طوریکه طی ۴ دهه عمر این صنعت تاکنون بیش از بیست بیماری نوپدید که هر کدام به طور میانگین ۳ 0 سال به صنعت آسیب جدی وارد کرده اند و برخی از آنها مثل بیماری لکه سفید از بدو بروز ۱٩٩0 تاکنون خسارات زیادی به این صنعت وارد کرده و زیانهای ناشی از آن همچنان ادامه دارد. این بیماریها صنعت پرورش میگو را در برخی کشورهای صاحب نام به ورطه ورشکستگی کشانده اند برای مثال بروز بیماری مرگ سیاه در تایوان چراغ این حرفه را تقریبا به طور کامل خاموش نمود. "تائورا " در اکوادور ،" باکتری درخشان" در فیلیپین، " لکه سفید" در تایلند و... در سالیان گذشته پرورش دهندگان میگوی این کشورها را در آستانه ورشکستگی قرار دادند و در برخی موارد نظیر فیلیپین هرگز به جایگاه پیشین خود باز نگشتند. اخیرا از سال 022٩ یک الگوی جدید از تلفات در مزارع پرورش میگوی برخی کشورها دیده شده که این بیماری خیلی سریع در حال گسترش بوده و خسارات زیادی به صنعت میگوی این کشورها وارد کرده است. این بیماری در سال 022٩ در جزیره هاینان در جنوب چین دیده شد، سپس در سال 02۱2 به ۴ استان دیگر چین گسترش پیدا کرد، در سال 02۱2 حدود ۱22222 هکتار از مزارع پرورشی ویتنام را درگیر کرد، در سال 02۱۱ در مالزی تولید میگوی پرورشی را بیش از ۳2 درصد کاهش داد، طی سالهای 02۱0 و 02۱۳ تولید میگوی تایلند را از 622222 تن به ۳22222 تن تقلیل داده و در سال 02۱۳ باعث کاهش ۴۵ درصدی میگوی مکزیک شده است. این بیماری تاکنون باعث کاهش 0۵ درصدی تولید جهانی میگو شده است که به تجارت جهانی صنعت میگو لطمات زیادی وارد کرده است. از علایم بالینی این بیماری میتوان به: ۱ کم رنگ یا سفید بودن هپاتوپانکراس بدلیل از دست دادن رنگدانه های بافت، 0 کوچک شدن مشخص )گاهی نصف اندازه معمول( هپاتوپانکراس، ۳ نرم بودن پوسته میگو و خالی یا نیمه پر بودن منقطع روده، ۴ وجود لکه یا نوارهای سیاه در داخل هپاتوپانکراس، ۵ هپاتوپانکراس به آسانی بین انگشت سبابه و شست له نمی شود، 6 شروع علائم بالینی و مرگ و میر معمولا ده روز بعد از ذخیره سازی دیده می شود و در نهایت میتوان میگوهای مرده یا در حال مرگ را در کف استخر دید.از سال 02۱۱ تحقیقات زیاد و مستمری در خصوص شناسایی بیماری، اپیدمیولوژی، مدلهای انتشار، عامل و روشهای تشخیص% سریع و راههای کنترل بیماری شده است و نتایج بسیار ارزشمندی حاصل شده است ولی هنوز همه موارد بدست آمده ۱22نیست و اختلاف نظرهایی در برخی قسمتها موجود است. این مقاله به تاریخچه بروز بیماری در مناطق مختلف، بررسی تحقیقات انجام شده به همراه نتایج آنها، عوامل موثر در بروز بیماری، روشهای پایش بیماری در وضعیت کشور و اصول پیشگیری از ورود بیماری به کشور و راههای کنترل بیماری در صورت بروز در مزارع کشور می پردازد.

نویسندگان

عقیل دشتیان نسب

عضو هیئت علمی پژوهشکده میگوی کشور