بررسی امکان سنجی استفاده از آنزیم های گلوتاتیون – S ترانسفراز، کاتالاز و شاخص پراکسیداسیون لیپیدی به عنوان بیومارکر آلاینده های فلزات سنگین در دوکفه ای Saccostreacucullata در سواحل استان بوشهر

بیومارکرها فاکتورهای زیستی هستند که نسبت به نوسانات محیطی از جمله ورود آلاینده ها به محیط زیست موجودات زنده واکنش نشان داده و تغییر می کنند. هدف از انجام این مطالعه بررسی امکان سنجی استفاده از شاخص های استرس اکسیداتیو، آنزیم گلوتاتیون – S ترانسفراز - GST ، آنزیم کاتالاز CAT و شاخص پراکسیداسیون لیپیدی LPx ، به عنوان بیومارکر الاینده های فلزات سنگین بود. برای تحقق این هدف، سطح فعالیت آنزیم GST و CAT به همراه غلظت مالون دی الدئید MDA به عنوان معرف شاخص پراکسیداسیون لیپیدی در دوکفه ای Saccostrea cucullata ، در دو فصل زمستان و تابستان در سواحل استان بوشهر سنجش گردید. علاوه بر این غلظت فلزات کروم، روی و مس نیز در بافت این دوکفه ای درهر دو فصل سرد و گرم اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین غلظت فلزات کروم0/26±1/73ومس 114/27±4/43 درفصل زسمتان و فلزکادمیم 0/5±8/7 درفصل تابستان درنمونه های ایستگاه جزیره خارک اسکله تی وجود دارد بالاترین میزان سطح فعالیت آنزیم گلوتاتیون – S ترانسفراز و مالون دی آلدئید در فصل زمستان و برای آنزیم کاتالاز در فصل تابستان، در دوکفه ای های جزیره خارک بدست آمد بررسی های آماری همچنین نشان داد که فلز مس بالاترین همبستگی را هم با آنزیم GST r = 0.83 و هم با شاخص LPx r = 0.98 برقرار کرده است. این در حالی است که آنزیم کاتالاز همبستگی پایین و غیرمعنی داری با محتوای فلزات اندازه گیری شده در بافت دوکفه ای ها نشان داد از مجموع نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که آنزیم GST و شاخص LPx می توانند به عنوان بیومارکرهای مناسبی برای مطالعه اثرات فلزات سنگین در فرایندهای ارزیابی های زیست محیطی مورد استفاده قرار گیرند

کلیدواژه ها:

آنزیم گلوتاتیون – S ترانسفراز ، آنزیم کاتالاز ، پراکسیداسیون لیپدی ، دوکفه ای - Saccostrea cucullata ، استان بوشهر