مقایسه حلالیت تعادلی دی اکسید کربن در بازه های زمانی 20 دقیقه و انتهایی در نانوسیال ZnO MDEA و حلال خالص در فشارهای مختلف

حذف عامل های اسیدی از قبیل دی اکسید کربن در مخلوطی از گازها به ویژه در گاز طبیعی به دلیل خوردگی یا یخ زدگی در شبکه انتقال یا تجهیز فرایندی بسیار حایز اهمیت است جذب در فاز مایع متداول ترین روش تجاری شیرین سازی گاز در پالایشگاه ها و فرایند شیرین سازی گاز به ویژه برای جذب گاز دی اکسید کربن است که کمترین هزینه های عملیاتی و فرایندی را به همراه دارد. در این تحقیق سعی شده است با استفاده از یک دستگاه طراحی شده برای اندازه گیری حلالیت گازها در حلال های مایع، میزان حلالیت تعادلی گاز CO2 در حلال متیل دی اتانول آمین MDEA در حضور و عدم حضور نانو ذرات ZnO در دمای 297/15K و فشارهای مختلف در بازه های زمانی 20 دقیقه و انتهایی اندازه گیری و مقایسه شد. نتایج حاصل نشان می دهد افزودن نانوذرات به حلال مورد استفاده میزان جذب گاز دی اکسید کربن را افزایش و بیشترین مقدار جذب در لحظه 20 دقیقه ابتدایی آزمایش مربوط به فشار bar 10 و در فشار تعادلی نهایی مربوط به فشار bar 12 می باشد.

کلیدواژه ها:

جذب گاز ، دی اکسید کربن ، حلال MDEA ، نانوذره ZnO