جایگاه استراتژی مدیریت استعداد و تاثیر آن بر مولفه های عدالت سازمانی

هدف پژوهش حاضر، جایگاه استراتزی مدیریت استعداد و تأثیر آن بر مولفه های عدالت سازمانی است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان ستادی فرماندهی انتظامی استان مازندران می باشد که حجم نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران، 98 نفر به صورت تصادفی تعیین و انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه مدیریت استعداد برگرفته از پایان نامه اوهلی (2007) و پرسشنامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) تهیه شده است. روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان و کارشناسان حوزه مدیریت رفتار سازمانی مورد تأیید قرار گرفت. همچنین برای سنجش پایایی پرسشنامه از روش همسانی درونی ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای به دست آمده برای مدیریت استعداد 617/0 و برای عدالت سازمانی 909/0 مورد سنجش و تأیید قرار گرفت. جهت آزمون معناداری فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی اسپیرمن، رگرسیون چندگانه گام به گام، آزمون t یک نمونه ای با نرم افزار SPSS18 استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان داد بین مدیریت استعداد با عدالت سازمانی و مولفه های آن رابطه معناداری وجود دارد. همچنین یافته های تحقیق نشان می دهد که مؤلفه عدالت توزیعی دارای بالاترین و عدالت مراوده ای کمترین ضریب همبستگی را داشته اند

کلیدواژه ها:

مدیریت استعداد ، عدالت سازمانی ، عدالت توزیعی ، عدالت رویه ای ، عدالت مراوده ای