نگاهی جامعه شناختی به مفهوم شیطان در دیوان حافظ

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,699

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCPLIR01_033

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1391

چکیده مقاله:

در دین مبین اسلام شیطان به عنوان فرشته ای که قصد به انحراف کشیدن انسان ها وهدایت آنان به سوی جهنم را دار د معرفی شده است . در بین شعرای فارسی زبان، حافظ، که تخلص خود را از ارادت به قران کریم و تلاش در راه حفظ آن گرفته است، در غزلیات خویش عمدتا خوانندگان را به سوی بهشت دلالت می نماید. به همین دلیل می توان گفت که در اشعار خود علی الاصول می باید در تقابل و مقابله با شیطان قرار گیرد .در این تحقیق تلاش، بر این است که اولا مفهوم شیطان از دیدگاه حافظ را روشن کنیم و سپس بر اساس این طرز تلقی، نحوه نگرش و مقابله او با شیطان را بیان نماییم . تحقیق با روش سندی دنبال می شود. نتایج اولیه نشان می دهد که حافظ از به کارگیری کلمه شیطان و یا ابلیس پرهیز دارد و از دو مفهوم اهریمن و دیو استفاده می کند . طرز تلقی او از اهرمن و دیو انواع تجسم یافته اجتماعی آن در وجود انسان هایی نظیر حاکم ورقیب می باشد.