عرفان و کودکی
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,433
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCPLIR01_061
تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1391
چکیده مقاله:
کودکی نمادی از معصومیت ، سادگی،و همچنین نمادی از سرشت حقیقت -جوی انسان است. کودکان در اکثر جوامع از نوعی قداست و پاکی برخوردارند . عرفان و کودکی رابطه ای دو سویه با یکدیگر دارند و این رابطه به گونه ای است که اگر سالکی بخواهد به یک انسان کامل تبدیل شود، باید خود آگاهی دوران بزرگسالی خود را با ناخود آگاهی دوران کودکی با هم به کار گیرد و به نوعی معصومیت ثانویه دست یابد تا به کمالواقعی برسد . در حقیقت دوران کودکی مقدمه ای برای رسیدن به کمال،و اولین مرحله برای تحقق یک عرفان صحیح می باشد. می توان گفت که رسیدن به کمال در عرفان، در صورتی حاصل می شود که در آن مقوله ی، کودکی و سرشت ویژه ی آن پویا و با لنده باشد. درباره ی مقوله کودکی در عرفان کار زیادی انجام نشده ، در کارهای انجام شده نیز اکثراً به مفهوم کودک و کودکی در آثار مولانا توجه شده است. در این مقاله سعی شده است تا مفهوم نماد شناسی کودک در ملل مختلف، رابطه ی بین کودک و عرفان از دیدگاه روان شناسی و عشق الهی، همچنین چند مورد از عقایدی که سهراب سپهری و یونگ و روسو از دوران کودکی در نظر داشته اند ، مطرح شود.
نویسندگان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :