رابطه خودکارآمدی مادر با سلامت روان کودکان مقطع ابتدایی شهرستان شیراز

هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه بین خودکارآمدی مادر با سلامت روان کودکان مقطع ابتدایی شهرستان شیراز می باشد.این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان مقطع ابتدایی که در مدارس غیر انتفاعی شهر شیراز در سال 1389 وجود داشت، بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 100 کودک انتخاب و پرسشنامه سلامت روانpsc)برای کودکان و پرسشنامه خودکارآمدی شرر وآدامز برای مادران آنها ، اجرا شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارspss آنالیز شدند. نتایج پژوهش نشان دادکه خودکارآمدیمادر با سلامت روان کودک، رابطه معنادار آماری در سطحP≤0/001دارد. چنانچه در یافته های این پژوهش ملاحظه می گردد، ضریب همبستگی بین خودکارآمدی مادر و سلامت روان کودکان آن هاr=0/66می باشد و بر اساس ضریب تعیین(r2 0/43واریانس خودکارآمدی مادر تغییرات سلامت روان کودک را تبیین می کند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان عنوان کرد، خودکارآمدی مادر بر سلامت روان کودکان آن ها تأثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، سلامت روان ، مادر ، کودک