رابطه والدگری با خودگسستگی و ابعاد آن در دانش آموزان شهرستان شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه نقش پیش بینی کننده سبک های والدگری با ابعاد خودگسستگی در دختران و پسران دانش آموزان شهرستان شیراز، طراحی و اجرا گردید. بدین منظور تعداد 531 نفر دانش آموز( 263 پسر و 268 دختر) نواحی چهارگانه شیراز به شیوه نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامههای والدگری آلاباما و مقیاس خودگسستگی را تکمیل نمودند. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از تحلیلرگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نشان داد که از میان ابعاد والدگری، تنبیه و مشارکت دارای قدرت پیش بینی معناداری برای خودگسستگی از ایده آل می باشند. همچنین از میان ابعاد والدگری، تنبیه، مشارکت و اقتدار دارای قدرت پیش بینی معناداری برای خودگسستگی از بایسته نیز میباشند

کلیدواژه ها:

والدگری ، خودگسستگی