رابطه ی جهت گیری مذهبی و شادکامی با بحران هویت دربین نوجوانان ساکن در مراکز نگهداری بهزیستی ونوجوانان عادی شهر رشت

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطهی جهتگیری مذهبی و شادکامی با بحران هویت در نوجوانان ساکن در مراکز نگهداری بهزیستی و نوجوانان عادی است. بدین منظور 37 نوجوان ساکن در مراکز نگهداری بهزیستی و 38 نوجوان عادی با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامهی جهت گیری مذهبی، مقیاس شادکامی آکسفورد و آزمون بحران هویت بوده است. داده های بهدست آمده باروش های آماریtمستقل برای مقایسهی دوگروه و رگرسیون گام به گام جهت پیش بینی بحران هویت دراین نوجوانان، مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج تحلیلt مستقل نشان داد که در نمره کل بحران هویت، نمره کل شادکامی، جهت گیری مذهبی و سازمان نیافتگی مذهبی بین دوگروه نوجوانان ساکن در مراکز نگهداری بهزیستی و نوجوانان عادی تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین میزان مجذور آر تنظیم شده نشان دادکه مؤلفه های جهت گیری مذهبی، سازمان نیافتگی مذهبی و کام جویی و شادکامی حدود0/45 از واریانس بحران هویت را تبیین می کنند. براساس یافته های موجود می توان به نقش خانواده در شکلگیری جهتگیری مذهبی و احساس شادکامی در دوره ی نوجوانی و اهمیت این مؤلفهها در شکلگیری بحران هویت نوجوانان پی برد

کلیدواژه ها:

جهت گیری مذهبی ، شادکامی ، بحران هویت ، نوجوان ساکن در مراکز نگهداری بهزیستی ، نوجوان عادی