تأسیس مرکز رشد کشاورزی در منطقه بنداروز دشتستان استان بوشهر

افزایش فاصله و شکاف بین بخشهای آموزش و تحقیقات با بخش تولید خدمات در دنیای امروز ( به خصوص در بخش کشاورزی)،ایجاد سازمانهایی برای پر کردن این فاصله را ملزم می کند.نوع مشکلات و هزینه هایی که این سازمانها با آن دست به گریبان هستند، ایجاد و بقای آنها را با مشکل جدی مواجه می سازد.ایجاد پارکهای تحقیقاتی و انکوباتورها به عنوان مجموعه هایی که وظیفه حمایت وهدایت موسسات و شرکتهای تحقیقاتی را به عهده داشته باشد، طی چند دهه گذشته در غالب کشور ها پیگیری شده است.عملکرد مناسب پارکها در حل معضل فوق و اثرات جانبی ناشی از آن یعنی تسریع در روند انتقال فناوری ، اشتغال زایی برای فارغ التحصیلان جوان و تجاری سازی نتایج تحقیقات، پارکها و انکوباتور ها را به یکی از پرشتاب ترین مجموعه های فعال در جهان امروز تبدیل کرده است.با عنایت به سند چشم انداز 20 ساله نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران یکی از ویژگی های برشمرده برای جامعه ایرانی در افق 1404 که دست یافته به جایگاه اول اقتصادی ، علمی و فناوری در سطح منطقه ی آسیای جنوب غربی با تأکید بر جنبش نرم افزاری و تولید علم ، رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی ، ارتقاء نسبی سطح درآمد سالانه و رسیدن به اشتغال کامل است که باید با عنایت به کارکرد سه گانه نظام آموزش عالی در حوزه های تولید علم ،انتقال و انتشار وایجاد و اشاعه فناوری گامهایمان را استوار سازیم.در همین راستا با توجه به وضعیت منطقه بنداروز از توابع شهرستان دشتستان واقع در استان بوشهر آن را مستعد برخورداری از مرکز رشد کشاورزی می نماید.

کلیدواژه ها:

پارک تحقیقاتی ، انکوباتور ، مرکز رشد