بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر رضایت از زندگی دانش آموزان پسرمقطع متوسطه شهر برازجان

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر رضایت از زندگی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه بوده است. نوع پژوهش نیمه تجربی از نوع پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل است. جامعهی مورد مطالعه دانشآموزان سال سوم متوسطه شهر برازجان و حجم نمونه طبق فرمول کوکران 333 نفر و روش نمونهگیری تصادفی خوشهای بوده است. از دانش آموزان آزمون مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی هیوبنر ) 1003 ( به عمل آمد و از میانآنها 00 نفر از دانشآموزانی که کمترین نمرات را داشتند، بهعنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل )هر گروه 10 نفر( جایگزین شدند، سپس برای گروه آزمایش به میزان 30 جلسه آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی شامل )ارتباط کلامی مفید، ارتباط غیرکلامی، ابراز وجود، قدرت گفتن نه، صداقت و همدلی( اجرا گردید . بهمنظورگردآوری دادهها از پرسشنامه رضایت از زندگی دارای 00 سؤال شش گزینهای استفاده شد . برای تحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی )توزیع فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد( و روش آمار استنباطی تحلیل کوواریانس یکطرفه )آنکوا( استفاده شد. یافته هانشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی بر رضایت از زندگی دانش آموزان موثر است، همچنین آموزش مهارتهای ارتباطی بر رضایت خانواده، رضایت از دوستان، رضایت از مدرسه، رضایت از محیط زندگی، رضایت ازخود موثر است.

کلیدواژه ها:

مهارتهای ارتباطی ، رضایت از زندگی ، دانش آموزان مقطع متوسطه