رابطه ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده و شادمانی در دانش آموزان 13 تا 18 سال شهراصفهان

هدف: بررسی رابطه ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده(جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی) و شادمانی دردانش آموزان 13 تا 18 سال شهر اصفهان بوده است. روش: توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شاملتمامی دانش آموزان دوره اول و دوم متوسطه شهر اصفهان بود. گروه نمونه، با استفاده از روش نمون هگیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی به تعداد 392 نفر( 177 پسر و 215 دختر) انتخاب شدند. برای سنجش نوع جهت گیری الگوهای ارتباطی از پرسش نامه تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانوادهRFCP)نسخه فرزندان) و همچنین به منظور سنجش شادمانی از پرسش نامه تجدیدنظر شده شادمانی آکسفوردOHQ استفاده گردید. پایایی هر دو پرسش نامه مورد ارزیابی قرار گرفت که همسو با یافته های پیشین، مطلوب ارزیابی گردید. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS 18 از روش آماری همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج بیانگر آن است که جهت گیری گفت وشنود و شادمانی رابطه مثبت و معنی دار و جهت گیری همنوایی و شادمانی رابطه منفی و معنی دارP<0/05 دارند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت الگوهای ارتباطی خانواده و شادمانی دانش آموزان، از نتایج این تحقیق م یتوان به منظور پیشگیری از افسردگی و افت تحصیلی دانش آموزان استفاده کرد. بر اساس یافته های تحقیق حاضر استفاده از الگوهای ارتباطی خانواده با جهت گیری گفت وشنود بالا برای داشتن فرزندان شاد مورد تأکید قرارگرفته اند.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، جه تگیری گفت وشنود ، جهت گیری همنوایی ، شادمانی ، نوجوانی