اثربخشی رواننمایشگری مبتنی بر رویکرد وحدتمدار بر احساس انسجام مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس

هدف ازپژوهش حاضربررسی اثربخشی روان نمایشگری مبتنی بررویکرد وحدت مدار براحساس انسجام بیماران مبتلا به ام اس بود این مطالعه به صورت شبه ازمایشی با پیش ازمون پس ازمن و پیگیری همراه با گروه کنترل انجام شده است ازمودنی ها شامل 20نفر اززنان مبتلا به ام اس مراجعه کننده به انجمن ام اس ایران بودند که با روش دردسترس و بصورت تصادفی دردوگروه ازمایش و کنترل جایگزین شدند گروه ازمایش به مدت 12 جلسه درطی 6هفته درجلساتروان نمایشگری وحدت مدار شرکت کردند درحالیکه گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد ابزار گرداوری داده ها شامل پرسشنامه احساس انسجام فلنسبرگ بود نتایج با استفاده ازازمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر یک بین یک درون تحلیل شد یافته ها نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشانداد که بین دوگروه درمرحله پس ازمون و پیگیری تفاوت معنادار وجود دارد p<0/05 باتوجه به یافته ها میتوان گفت که مداخله روان نمایشگری مبتنی بررویکرد وحدت مدار دربهبود احساس انسجام بیماران مبتلا به ام اس موثر است رویکرد وحدت مدار دریک پارچگی و معنابخشی به تجارب تلخ بیماران کمک کرد و احساس پذیرش بهتربیماران با درک اتصال به عالم یگانه و احساس جاودانگی را درمبتلایان به ام اس اسان نمود

کلیدواژه ها:

روان نمایشگری ، وحدت مدار ، احساس انسجام ، مالتیپل اسکلروزیس (ام اس)