اثر بخشی طرح واره درمانی بر کاهش رفتار های تکانشی زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

شخصیت مرزی یک الگوی فراگیر بیثباتی در روابط بین فردی، خودانگاره، وعواطف به همراه تکانشگری بارز است که از اوایل بزرگسالی آغاز و در زمینههای گوناگون ظاهر میگردند.پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی طرحواره درمانیبر کاهش رفتارهای تکانشگری بیماران زن مبتلا به اختلال شخصیت مرزی،انجام شد.این پژوهش از نوع پژوهش های آزمایشی با طرح ABA انجام شد.از بین تمام زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که در مرکز شبانه روزی توس در سال 1333 ،نگهداری می شدند ، 2نفر به روش نمونه گیری غیر احتمالی هدفمند انتخاب شدندپس از تعیین خط پایه با استفاده ازمصاحبه نیمه ساختار ) SCID-II ( ومقیاس تکانشگری بارات ( BAS ( گروه نمونه طی 12 جلسه هفتگی تحت درمان طرحواره درمانی قرار گرفت.یافته های حاصل از آمار توصیفی شامل میانگین،انحراف استاندارد و واریانس و آمار استنباطی نا پارامتریک فریدمن نشان داد که طرح واره درمانی بر کاهش رفتارهای تکانشی تاثیر معنادار داشته است

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، اختلال شخصیت مرزی ، رفتارهای تکانشی